İvan
Petroviç Pavlov haqlı olaraq dünyanın ilk fizioloqu
qəbul edilir. Rusiya elminin fəxri hesab olunan görkəmli
alim dünyanın 130-dan çox elmlər akademiyası və elmi
cəmiyyətlərin fəxri üzvü seçilib. Fiziologiya və tibb
sahəsində fundamental işlərinə görə 1904-cü ildə Nobel
mükafatına layiq görülüb. O, fiziologiya və psixologiya
sahəsində işləri ilə psikofizioloji və təcrübi
psixologiya sahələrinin inkişafına təsir edib. Buna görə
də Pavlov hər iki elm sahəsinin qurucularından hesab
olunur. İvan Pavlov həkim, təbiətşünas, pedaqoq, ilk
rus nobelçi alim kimi fiziologiya elmini kökündən
dəyişmiş, təbabət, psixologiya, pedaqogika və insan
haqqında digər elmləri zənginləşdirmişdir. Pavlov təkcə
böyük fizioloq olmayıb, insanın inkişafı ilə əlaqədar
bir sıra problemlərin həllinin strateji istiqamətlərini,
onun təhsili və tərbiyəsi ilə bağlı vəzifələri müəyyən
etmişdir. Onun ideyaları pedaqogika və psixologiya
elmlərinin hərtərəfli inkişafına səbəb olmuşdur. Bu
ideyalar bu günə qədər öz əhəmiyyətini itirməmişdir.
Uşaqlıq və tələbəlik illəri
İvan Petroviç Pavlov 1849-cu il sentyabrın 26-da
Rusiyanın Ryazan şəhərində anadan olub. Onun atası Pyotr
Dmitriyeviç ruhani idi. Anası Varvara İvanovna da
ruhani ailəsindən çıxmışdı. İvan ailənin ilk övladı idi.
Onun kiçik bacısı İ.P.Andreyeva sonralar xatırlayırdı:
"Onun birinci müəllimi atam idi. İvan həmişə uşaqlarını
əməyə, bütün işlərdə dəqiqliyə və səliqə-səhmana,
qayda-qanunlara alışdırmış atasını ehtiramla
xatırlayırdı". İvan bütün vaxtını faydalı işlərə sərf
edərdi. Əyləncələrə onun vaxtı yox idi. O, uşaqlıqdan
əməyə alışmalı oldu. Anası Varvara İvanovna kirayişin
saxlayırdı. Ailədə bütün işlər onun çiyinlərinə düşürdü.
Uşaqlar analarına səcdə edirdilər. O, gəncliyində
olduqca sağlam, şən, həyatsevər idi. Lakin 10 uşaq
dünyaya gətirmiş bu fədakar qadın övladlarının
bəzilərinin vaxtsız vəfatından xeyli sarsılmış və gücdən
düşmüşdü. Övladları ona kömək etməyə çalışırdılar. Odun
yarmaq, sobanı yandırmaq, su daşımaq balaca İvan üçün
gündəlik işlər idi.
İvan Pavlov təxminən 8 yaşlarından elmə maraq göstərməyə
başlayıb. O, məktəbə gec gedib. Valideynlərinin arzusu
ilə İvan 1860-cı ildə Ryazan Ruhani Məktəbinin ikinci
sinfinə daxil olub. 1864-cü ildə məktəbi uğurla başa
vuran İvan elə həmin il yerli ruhani seminariyasına
qəbul olunub. Bir dəfə İvan atasının geniş
kitabxanasında alman alimi Q.Levinin al-əlvan rəngli
"Gündəlik həyatın fiziologiyası" kitabını tapıb. Bu
kitab onun uşaq təxəyyülündə silinməz iz buraxıb.
Sonralar böyüyəndə "dünyanın ilk fizioloqu" olacaq İvan
üçün bu kitab masaüstü mənbəyə çevrilib. Təbiət
elmlərinə maraq göstərən İvan 1870-ci ildə Peterburq
Universitetinin fizika-riyaziyyat fakültəsinin təbiət
şöbəsinə daxil olub. Tələbəlik illərində ciddi maddi
sıxıntılarla üzləşib. Gənc İvan müəllimlik etməklə özünə
pul qazanıb. 1870-ci il sentyabrın 15-də o,
universitetin rektoruna bu məzmunda məktub göndərib:
"Zati-aliləri, xahiş edirəm, maliyyə vəsaitinin
çatışmazlığından məni mühazirələrə görə nəzərdə tutulmuş
ödəmələrdən azad edəsiniz". O, məktubunda yoxsulluq
haqqında şəhadətnaməsini digər sənədlərlə birlikdə
universitetin rəhbərliyinə təhvil verdiyini bildirirdi.
Məşhur rus alimi İvan Seçenovun "Baş beynin
refleksləri" kitabı onda fiziologiya elminə marağı daha
da artırdı. Sonralar alim xatırlayırdı:"Mənim o vaxtlar,
hələ dərk edə bilmədiyim qərarı qəbul etməyimə rus
fiziologiyasının atası Seçenovun "Baş beynin
refleksləri" kitabı böyük təkan verdi". Professor
İ.Sionun laboratoriyasında təhsil alması isə Pavlova bu
fənni tam mənimsəməyə kömək etdi. İ.Sionun mühazirələri
tələbə Pavlovu ovsunlamışdı.
İvan
Pavlovun ilk elmi işi mədəaltı vəzinin sekretor
innervasiyasının tədqiqi ilə bağlı olub. Bu işə görə
İvan Pavlov universitetin qızıl medalına layiq görülüb.
1875-ci ildə təbiət elmləri namizədi adını alan Pavlov
Sankt-Peterburq Tibbi-Cərrahiyyə Akademiyasının
(sonralar Hərbi-Tibbi Akademiya) üçüncü kursuna qəbul
olunur. Lakin professor İ.Sionun assistenti olmaq barədə
ümidləri baş tutmur. Yəhudi mənşəli Sionun akademiyanın
fiziologiya kafedrasına ordinator professor təyin
olunması bir sıra hökumət məmurları tərəfindən
narazılıqla qarşılanıb. Nəticədə görkəmli fiziologiya
professoru Rusiyanı tərk etməli olub. Gənc Pavlov
Sionun varisi ilə işləməkdən qəti olaraq imtina edib. O,
Veterinar İnstitutunda assistent vəzifəsinə qəbul
olunur. Pavlov burada 2 il ərzində həzm prosesi və qan
dövranı məsələlərini öyrənib.
Alimə şöhrət gətirmiş şərti refleks
İvan Pavlov dünya təbabət elmi tarixinə şərti
refleksləri öyrənən ilk tədqiqatçılardan biri kimi daxil
olub. İtlər üzərində aparılan tədqiqatlarda tüpürcək
vəzilərinin fəaliyyətini öyrənən İ.Pavlov müəyyən edib
ki, it nəinki yeməyi görəndə, hətta yeməyi ona gətirən
insanın ayaq səslərini eşidəndə belə onda ağız suyu
ifrazı başlayır. Bu nə deməkdir? Ağıza düşən yeməyə
qarşı tüpürcək ifrazı orqanizmin müəyyən qıcıqlara qarşı
cavabıdır, öz-özünə baş verir və həmişə müşahidə olunur.
Konkret vaxtda itə yemək gətirən insanın addımları
siqnal verirdi: "Yemək". Bu zaman isə itin beynində
şərti əlaqə formalaşırdı: "Addımlar-yemək". Tüpürcəklər
nəinki yeməyi görəndə, həm də onun yaxınlaşmasını
bildirən səs eşidiləndə baş verirdi. Şərti refleksin baş
verməsi üçün lazım idi ki, baş beyin qabığında iki
qıcıqlanma - şərti və şərtsiz qıcıqlanmalar arasında
əlaqə yaransın. Ağız suyu yeməyə ayrılır. Əgər yemək
(şərtsiz qıcıqlandırıcı) verməklə yanaşı, zəng (şərti
qıcıqlandırıcı) çalınarsa və bu hal dəfələrlə
təkrarlanarsa, onda səs və yemək arasında əlaqə
yaranar. Bu zaman beyin qabığının müxtəlif sahələri
arasında yeni əlaqə yaranır. Nəticədə hətta adi zəng
səsini eşidərkən itlər ağız suyu ifraz etməyə başlayır.
Qıcıqlandırıcılar isə işıq və qaranlıq, səs və iy, soyuq
və isti və s. ola bilər. İtlərdə zənglərə qarşı ağız
suyu yaranır: onlarda şərti refleks baş verir. Əgər
zəngdən
əvvəl işıq yandırılarsa, onda yeni şərti refleks - işığa
qarşı refleks yaranır. Lakin reflekslər yox ola, gecikə
bilər. Tormozlanmanın orqanizm üçün böyük əhəmiyyəti
var. Onun sayəsində orqanizm istənilən şərti qıcıqlara
cavab verir. Beynin fəaliyyətinin əsasında həyəcanlanma
və tormozlanmanın kombinasiyası dayanır. Hiss
orqanlarının qəbul etdiyi qıcıqlanmalar orqanizmi əhatə
edən mühitdən gələn siqnallardır. Bu cür siqnal sistemi
həm heyvanlara, həm də insanlara xasdır. Lakin
heyvanlardan fərqli olaraq, insan daha bir, daha
mürəkkəb və daha təkmil siqnal sisteminə malikdir. Bu
sistem onda tarixin inkişafı prosesində formalaşıb və
istənilən heyvan və insanın ali sinir fəaliyyətinin
köklü fərqləri məhz onunla bağlıdır. Bu, insanda ictimai
əmək prosesində yaranıb və nitqlə bağlıdır. Tezliklə
İvan Pavlovun elmi işləri Avropada geniş əks-səda
yaradıb. Akademik E.V.Separinin xatirələrindən: "1901-ci
ildə Qelsinqfor Universitetinin (Almaniya) professoru
R.Tiqerşted Pavlovun dünyaya səs salmış təcrübələri ilə
tanış olmaq üçün alimin laboratoriyasında olub.
Avropalı professor burada gördüklərindən heyrətlənmişdi.
O, dərhal Nobel komitəsinə Pavlovun məşhur
eksperimentləri barədə məlumat verib. Professor
R.Tiqerşted Nobel komitəsinin üzvü idi. 1904-cü ildə o,
komitənin digər üzvləri ilə birlikdə geniş heyətdə
Pavlovun laboratoriyasına baş çəkib. Onlar bir neçə gün
ərzində Pavlovun laboratoriyasında təcrübə altında olan
itlər, onların saxlanma və qidalanması şəraiti ilə tanış
olublar. Əyanilik kimi bir sıra əməliyyatlar yüksək
səviyyəli qonaqların iştirakı ilə aparılıb.
Əməliyyatları İvan Pavlov özü aparırdı. Baxmayaraq ki,
bəzi tələskənliklər, bəzi həyəcanlı anlar da yaşandı,
Pavlovun ustalığı xarici professorları heyran qoymuşdu.
Onlar Rusiyadan tam yəqinliklə ayrıldılar ki, Pavlovun
laboratoriyasında dünyada tayı-bərabəri olmayan yeni
elmi kəşfin əsası qoyulub". Bütün məlumatlar Nobel
komitəsinə təqdim olunmuşdu. Və Nobel komitəsi
fiziologiya sahəsində parlaq elmi uğurlara görə ilk rus
alimi kimi İvan Pavlova Nobel mükafatını təqdim edib.
1904-cü ildə Stokholmda Nobel mükafatının təntənəli
təqdimolunma mərasimi keçirilib. Mükafatı Pavlova İsveç
kralı özü təqdim edib. Rusiyadan gəlmiş alimə hörmətini
ifadə etmək üçün kral rus dilində Pavlova xüsusi olaraq
əzbərlədiyi aşağıdakı sözlərlə müraciət edib: "İvan
Petroviç, səhhətiniz necədir?".
"Həyat
yoldaşı timsalında yaxşı insan axtarırdım"
1888-ci ildə İvan Petroviç nəvazişlə Sara adlandırdığı
Serafim Karçevski ilə evlənib. Onların 4 oğlu və bir
qızı doğulub. "Həyat yoldaşı timsalında yaxşı insan
axtarırdım və onu arvadım Sara Vasilyevnada tapdım. O,
bizim professorluğa qədər olan həyatımızın bütün
çətinliklərinə səbrlə dözdü, hər zaman mənim elmi
səylərimi dəstəklədi, bütün həyatı boyu həm ailəmizə,
həm də mənim laboratoriyama sədaqətlə qulluq etdi",-deyə
Pavlov sonralar yazırdı. Lakin ailə həyatının ilk 10 ili
onlar üçün sıxıntısız ötüşmədi. "Mebel, mətbəx əşyaları,
çay və yemək dəsti almağa pul yox idi",-deyə arvadı
xatırlayırdı. Onlar uzun müddət kirayələrdə qalmalı
oldular. Bir müddət qardaşı Dmitri ilə birlikdə
universitet yataqxanasında dar mənzildə yaşayıblar.
Tezliklə gənc ailə ağır faciə ilə üzləşib. Onlar ilk
övladları Mirçiki itiriblər. Bir il sonra onların digər
azyaşlı oğlu da vəfat edib. Bunlar azmış kimi, arvadı
Serafimin uzunsürən xəstəlikdən üzülməsi Pavlovu
ümidsizliyə gətirib çıxarmışdı. Baş verənlər onun elmi
məşğələləri üçün çox zəruri olan elmi gücünü əlindən
alırdı. Serafimin ümidsizlik adlandırdığı bu illərdə
yalnız mərdlik və sonsuz iradə İvan Pavlovu tam
dəyişmişdi. Tezliklə özündə güc tapan Sara ərinin
köməyinə gəldi. Onun təkidi ilə İvan bütünlüklə elmi
işlərə səfərbər olundu. 1883-cü ildə Pavlov tibb elmləri
doktoru alimlik dərəcəsi almaq üçün dissertasiya müdafiə
etdi. O, tezliklə tibb akademiyasına dosent təyin
olundu. Lakin Almaniyada o dövrün ən məşhur fizioloqları
olan K.Lüdviq və Qeydenqaynlə birgə elmi işlərinə görə
bu vəzifədən imtina etməli oldu. İki ildən sonra Pavlov
Rusiyaya döndü.
Pavlov bu illəri belə xatırlayırdı: "1890-cı ildə
professor seçilənə qədər maddi cəhətdən hər zaman
çətinliyimiz oldu. Nəhayət, mən 41 yaşımda professor
oldum və öz şəxsi laboratoriyamı aldım. Bununla da həm
kifayət qədər maddi vəsait, həm də laboratoriyamda
istənilən elmi təcrübəni qoymağa geniş imkanlarım
oldu".
Ənənəvi metodların əleyhinə çıxan humanist cərrah
1890-cı ildə Pavlovun elmi işləri artıq bütün dünya
alimləri tərəfindən qəbul olunurdu. 1891-ci ildə
bilavasitə onun əməli iştirakı ilə yaradılmış
Eksperimental Tibb İnstitutunun fiziologiya şöbəsinə
rəhbərlik etməyə başladı. Bununla yanaşı, Pavlov həm də
Hərbi-Tibb Akademiyasında aparılan fizioloji
tədqiqatların rəhbəri idi. O, burada 1895-ci ildən
1925-ci ilə kimi işləmişdi.
Öz tədqiqatlarında Pavlov biologiya və fəlsəfənin
mexanistik və xolistik məktəb üsullarından istifadə
edirdi. Bunlar o dövrdə bir araya sığmaz hesab
olunurdu. Mexanistik nəzəriyyənin nümayəndəsi kimi
Pavlov hesab edirdi ki, qan dövranı və qida həzmi kimi
kompleks sistem ayrılıqda növbəli tədqiqatlar yolu ilə
öyrənilməlidir. "Bütövlük fəlsəfəsi"nin nümayəndəsi
kimi o, hiss edirdi ki, bu hissələri intakt canlı və
sağlam heyvanlar üzərində öyrənmək lazımdır. Bu
səbəbdən o, canlı heyvanların laboratoriyalarda
narkozsuz cərrahiyyə olunduğu ənənəvi metodların
əleyhinə çıxırdı. O hesab edirdi ki, əməliyyat çarpayısı
üzərində ölməkdə olan və ağrı hiss edən heyvanlar sağlam
heyvanlar kimi adekvat reaksiya bildirə bilməzlər.
Pavlov cərrahi yolla onlara elə müdaxilə edirdi ki,
onların daxili orqanlarının həyat fəaliyyətini müşahidə
edə bilsin, sağlamlığına heç bir zərər yetirməsin.
Bundan başqa, Pavlov insanlar üzərində aparılan
əməliyyatlarda olduğu kimi heyvanlar üzərində aparılan
əməliyyatlarda da yüksək təmizliyə və ağrısızlaşdırma
qaydalarına tam əməl olunmasını tələb edirdi. Bu
metodları tətbiq edən alim və onun həmkarları müəyyən
etmişdilər ki, həzm sisteminin hər bir şöbəsi- tüpürcək
və duodenal vəzilər, mədə, mədəaltı vəzilər və qaraciyər
qidaya müəyyən kombinasiyalarda maddələr əlavə edirlər.
Onlar isə zülal, yağ və karbohidratı asan həzm olunan
formalara çevirirlər. Bir neçə həzm fermentinin aşkar
olunmasından sonra Pavlov onların qarşılıqlı əlaqəsini
və tənzimlənməsini tədqiq etməyə başladı.
Bütün elmi karyerası ərzində İvan Pavlov əsəb
sisteminin həzm orqanlarının fəaliyyətinə təsiri
məsələsini diqqətdə saxlayıb. XX əsrin əvvəllərində həzm
sistemi ilə bağlı alimin apardığı təcrübələr şərti
reflekslərin öyrənilməsinə gətirib çıxardı. İlk dəfə
olaraq sübut olundu ki, mədənin fəaliyyəti əsəb
sistemindən asılıdır və onun vasitəsilə idarə olunur.
1902-ci ildən sonra Pavlov öz elmi diqqətini ali sinir
sisteminin tədqiqinə yönəldib. O, Peterburq yaxınlığında
Koltuşa adlanan qəsəbədə ali sinir sisteminin
fəaliyyətinin tədqiqi üzrə dünyada ilk laboratoriya
yaradıb. Onun mərkəzi hissəsində məşhur "Sükut
qülləsi" adlandırılan bölmədə xarici aləmdən təcrid
olunmuş heyvanlar saxlanılırdı.
Bir haşiyə: Qeyd edək ki, görkəmli Azərbaycan fiziloloq
alimi, akademik Abdulla Qarayev 1932-ci ildə
Leninqradda elmi ezamiyyətdə olarkən İvan Pavlovun
laboratoriyasında çalışıb və şəxsən onunla görüşüb.
Abdulla Qarayev Pavlovun laboratoriyasında bir sıra
dəyərli eksperimentlər aparıb. Akademik A.Qarayev
1935-ci ildə ikinci dəfə İvan Pavlovun fiziologiya
laboratoriyasında araşdırmalar aparıb.
Pavlov akademiyada fəxri vəzifəsindən imtina edib
1917-ci ili İvan Pavlov Rusiyada qarşıladı. 1922-ci ildə
maddi çətinliklər üzündən öz elmi işlərinin davam
etdirilməsinə şübhə ilə yanaşan alim rəsmi dairələrə
müraciət edərək laboratoriyasının xaricə köçürülməsini
xahiş edib. Lakin alimə rədd cavabı verilərək Sovet
Rusiyasının Pavlov kimi alimlərə böyük ehtiyacı olduğu
bildirilib. Beləliklə, Pavlov o vaxt partiya liderlərinə
verilən xüsusi status əldə edib. Lakin Pavlov bundan
imtina edib. "Nə qədər ki, laboratoriyanın bütün
əməkdaşlarına bu imtiyazlar təqdim olunmayacaq, mən
bütün imtiyazları qəbul etməyəcəyəm",-deyə Pavlov
bildirib. 1923-cü ildə Pavlov ABŞ-a səfər edib. Səfərdən
qayıtdıqdan sonra alim kommunizmin fəlakətlərindən,
Karl Marksın yalan ideyalarından açıq danışmağa
başlayıb. "Kommunistlərin ölkədə apardıqları sosial
eksperimentə mən hətta qurbağa pəncəsini belə qurban
verə bilmərəm",-deyə Pavlov kommunist quruluşuna qarşı
qəzəbli çıxışlarını davam etdirirdi.
1924-cü ildə Leninqrad Hərbi-Tibb Akademiyasından
(keçmiş İmperator Tibb Akademiyası) "qeyri-proletar"
mənşəyi olan bütün əməkdaşların (keçmişində əsilzadə və
ruhani olanların) kütləvi surətdə qovulmasına
başlanıldı. İvan Pavlov akademiyada fəxri postundan
imtina edib: "Mən özüm də ruhani oğluyam və əgər
başqalarını işdən qovursunuzsa, onda mən də gedəcəyəm".
Elə həmin il Pavlovun "Şərti reflekslərə dair" kitabı
çap olunub. Pavlov Rusiya Elmlər Akademiyasına partiyalı
funksionerlərin seçilməsinə ilk etiraz edənlərdən biri
idi. Professor İ.Stalinə məktub yazmışdı: "Rus
ziyalılarına qarşı etdiklərinizlə onların mənəviyyatını
pozursunuz, onları bütün hüquqlardan məhrum edirsiniz,
mən özümü rus adlandırmağa xəcalət çəkirəm". 1920-ci
ildə Pavlov antibolşevik jesti olaraq Rusiyanın xalq
maarifi naziri Nikolay Buxarini öz laboratoriyasına
buraxmayıb.
"Elm insandan onun bütün həyatını tələb edir"
İvan Pavlov 1936-cı il fevralın 27-də Leninqradda
pnevmoniyadan vəfat edib. O, özünə diaqnoz qoymuşdu:baş
beyin qabığının şişi (bu diaqnoz öz təsdiqini tapmışdı).
Alimin ölümü hamı üçün gözlənilməz oldu. Yaşlı olmasına
baxmayaraq o, fiziki cəhətdən həddən artıq gümrah
görünürdü, qaynar enerji ilə yaşayırdı, yorulmadan
deyirdi ki, gələcək elmi işlər üçün planlar qurur. Lakin
illər öz işini görmüşdü. O, artıq əvvəlki deyildi, tez
yorulurdu, özünü o qədər də yaxşı hiss etmirdi. Kiçik
oğlu Vsevoldun qəfil ölümü onu sarsıtmışdı. Müalicədən
qəti şəkildə qaçırdı. Pnevmoniyaya keçmiş növbəti
soyuqdəymədən sonra ölkənin ən məşhur həkimləri dahi
alimin həyatını xilas edə bilməyib. O, əməkdaşlarına
deyirdi ki, ən azı 100 il yaşayacaq, yalnız həyatının
son illərində uzunsürən həyatı barədə memuarlarını
yazmaq üçün laboratoriyasını tərk edəcək. Onun həyatda
edə bilmədiyi yalnız bu oldu...
O yazırdı: "Nə edirəmsə, daim düşünürəm, bununla, ilk
növbədə, vətənimə, rus elminə xidmət edirəm".
Onun qəbiri üzərində bu sözlər yazılıb:"Yadda saxlayın,
elm insandan onun bütün həyatını tələb edir. Əgər sizin
iki həyatınz olsa belə, onlar elm üçün çatışmayacaq".
Müasirləri onu dahi adlandırırdılar. Pavlov isə səmimi
olaraq özünü "kiçik və orta" adam hesab edirdi.
Dəfələrlə təkrar edirdi: "Dahilik kimi məndə heç nə
yoxdur. Dahilik diqqəti öyrənlilən məsələyə
cəmləşdirməyin ali qabiliyyətidir, dayanmadan obyekt
haqqında düşünmək, onunla yatmaq, onunla durmaqdır!.
Hər zaman ancaq fikirləşmək, yalnız fikirləşmək. Mənim
yerimdə olan hər kəs eyni cür hərəkət etməklə dahi
olardı".
İvan Pavlovun həyat dərsləri...
- Xoşbəxtlik hardasa azadlıq və intizam arasındadır.
- Mənim inamım belədir ki, elmi tərəqqi bəşəriyyətə
xoşbəxtlik gətirəcək.
- Heç bir iş əsil ehtiras və sevgi olmadan gedə bilməz.
- Əgər mən məntiqi düşünürəmsə, bu, yalnız o deməkdir
ki, mən dəli deyiləm, lakin bu, heç də onu sübut etmir
ki, mən haqlıyam.
- Təcrübə öz dərsinə görə böyük pul alan müəllimdir,
lakin ondan başqa heç kim yaxşı öyrədə bilməz.
- İnsan yüz yaşa qədər yaşaya bilər. Biz özümüz öz
ehtiyatsızlığımız, öz intizamsızlığımız, öz
orqanizmimizə qarşı pis rəftarımızla bu normal müddəti
daha az rəqəmə qədər azaldırıq.
- İnsan ana təbiətin ali məhsuludur. İnsan mürəkkəb və
həssas sistemdir. Lakin təbiətin bu sərvətindən həzz
almaq üçün insan sağlam, güclü və ağıllı olmalıdır.
- Kim ki öz iradəsini inkişaf etdirmək istəyir,
maneələri dəf etməyi öyrənməlidir.
- Elmi işin mahiyyəti işləməməklə mübarizədədir.
- Metod ən birinci, əsasdır. Tədqiqatın bütün ciddiliyi
metoddan, hərəkət üsulundan asılıdır. Bütün işlər yaxşı
metodla bağlıdır. Metod tədqiqatın taleyini əlində
saxlayır.
- Mən inanıram ki, insan ağlı və onun ali təzahürü olan
elm insan nəslini xəstəliklərdən, aclıqdan,
düşmənçilikdən xilas edəcək, insanların həyatında dərdi
azaldacaqdır. Bu inam mənə güc verir və öz işimi
aparmağa kömək edir.
- Heç vaxt düşünməyin ki, siz artıq hər şeyi bilirsiniz.
Sizi nə qədər yüksək qiymətləndirsələr də, özünüzdə
cəsarət tapıb "mən savadsızam" deyin.
- Təkəbbürlüyün üzərinizdə hakim olmasına imkan
verməyin. Ona görə siz razılaşmalı olduğunuz hallarda
belə müqavimət göstərəcək, dost köməyindən və faydalı
məsləhətlərdən imtina edəcək, obyektivlik ölçüsünü
itirəcəksiniz.
- Heç vaxt öz bilik və fərziyyələrinizin kəsirlərini
ən cəsarətli ideya və hipotezlərlə ört-basdır etməyə
çalışmayın. Bu sabun köpüyü sizi nə qədər əyləndirsə
də, o mütləq qırılacaq və sizdə pərtlikdən başqa heç nə
qalmayacaq.
Hazırladı: Oruc MUSTAFAYEV |