|
 Uşaqlarla,
özü də bağça uşaqları ilə işləmək müəllimdən ikiqat
səbr, hövsələ tələb edir. Amma mən uşaqlarla işləməkdən
yorulmuram, bezmirəm. Uşaqlara o qədər bağlıyam, onları
o qədər sevirəm ki, gündə neçə dəfə qrupları yoxlayıram.
Bağçamızdakı bütün uşaqların adını əzbər bilirəm,
hamısını ayrı-ayrı üzdən tanıyıram, görəndə hər birinin
başına sığal çəkirəm. 1970-ci ildən, yəni, 169 nömrəli
bağça açılandan burada əmək fəaliyyətimə başlamış, altı
il həm müəllimə, həm də metodist işləmişəm. 1986-cı
ildən bu günədək bağçaya rəhbərlik edirəm.
Bura əvvəlcə gecə- gündüz bağçası idi. Elə olurdu ki,
gecə saat 12-də, 1-də evdən bağçaya gəlib uşaqlara baş
çəkirdim. Çünki onda uşaqlar gecələr də burada
qalırdılar. Bir də görürdüm, uşaqlardan hansınınsa başı
ağrıyır, hansınınsa hərarəti yuxarıdır... onda evdə
qərar tuta bilmirdim. Məlumdur ki, gecə-gündüz bağçasına
əsasən bir və ya hər iki valideynindən məhrum olan
uşaqları qoyurdular, o uşaqların isə xüsusi qayğıya
ehtiyacları vardı. Hər vasitə ilə o körpələrə hiss
etdirməyə çalışırdım ki, onlar tək deyillər.
Sonralar gecə-gündüz bağçaları ləğv olundu, adi qruplar
açıldı. Bir müddət sonra isə mənim təşəbbüsümlə
bağçamızda görmə qüsuru olan körpələr üçün xüsusi
qruplar təşkil olundu. Onda bağçada bir kabinet
yaratmışdım. Uşaqların gözünü inkişaf etdirici
aparatlar, o cümlədən lokalizator da alıb gətirmişdim.
Orada gözü qüsurlu uşaqlara fizioterapevtik proseduralar
tətbiq edilirdi. Respublikanın baş oftalmoloquna
müraciətim əsasında yaxınlıqdakı 12 nömrəli
poliklinikanın göz kabinetindən bağçadakı uşaqlarımız
üçün göz həkimi təyin olunmuşdu. O həkim bağçada işləyən
tibb bacısının iştirakı ilə həftədə bir dəfə uşaqları
tibbi nəzarətdən keçirirdi.
Uşaqların məktəbə hazırlanmasında bağçanın rolu
böyükdür. 2012-2013-cü tədris ilində 54 uşağımızı
məktəbə yola salmışıq. Uşaqların məktəbə hazırlanmasını
necə təşkil edirik? Mütəmadi surətdə məktəbəqədər
qruplar yaradırıq və bu qrupda proqram üzrə məşğələlər
keçiririk. Uşaqlara çap üsulu ilə yazmağı,
riyaziyyatdan toplama, çıxma əməliyyatlarını, həndəsi
fiqurları bir-birindən seçib ayırmağı öyrədirik.
Bağçamızda uşaqlar çox yüksək səviyyədə məktəbə
hazırlanır. Körpəyaşlılar qrupundan başlamış düz
məktəbəqədər qruplara qədər hər qrupun özünün konkret
məşğələ proqramı var. Müəllimlər bir gün əvvəldən sabah
keçiriləcək məşğələ üçün proqramlarını hazırlayırlar.
Mən özüm də buna çox ciddi nəzarət edirəm. Səhər
yeməyindən sonra, yəni saat 10-dan 12-nin yarısına kimi
məşğələ saatımızdır.
Bağçada uşaqları yaşına görə qruplara ayırırıq: iki-üç
yaşı olanlar körpələr (yasli) qrupuna, üç-dörd yaşı
olanlar orta qrupa, dörd- beş yaşı olanlar böyük qrupa,
beş- altı yaşlı uşaqlar isə məktəbə hazırlıq qrupuna
göndərilir. Hər ilin sentyabr ayında uşaqlar arasında
komplektləşdirmə aparır, uşaqları yaşına görə pillələrə
ayırırıq. Onda mərhələli olaraq, körpə qrupdakılar orta
qrupa, opta qrupdakılar böyük qrupa, böyük qrupdakılar
məktəbəqədər hazırlıq qrupuna, məktəbəqədər qrupdakılar
isə, təbii ki məktəbə yola salınır.
Uşağın bağçaya getməsinin ən böyük əhəmiyyəti odur ki,
uşaq hər şeydən əvvəl kollektivə alışır, müəllimlərlə
ünsiyyətdə olmağı bacarır, hazırcavab olur.
Biz bütün qruplarımızda həyata keçirdiyimiz tədbirləri
disklərə köçürürük. Bayramlarda musiqili şənliklər
təşkil edirik. Uşaqların çox xoşuna gələn bu şənliklər,
elə bil səhnələşdirilmiş teatrdı. Bütün iştirakçılar
nağılları, mahnıları, şeirləri karnaval geyimində ifa
edirlər. Bu eksperiment də göstərir ki, məktəblərdə
keçirilən əlifba bayramlarında bağçadan gedən uşaqlar
daha çox fərqlənirlər. Hazırda bağçamız 247 nömrəli
məktəblə çox sıx əlaqəlidir. Uşaqlarımızın əksəriyyəti
də yaşı çatanda həmin məktəbə gedir. Məktəbdə keçirilən
əlifba teatrına həmişə gedirəm, bağçamızın
yetirmələrinin çıxışlarını maraqla izləyirəm. Onların
hər bir uğuru məni elə sevindirir, mənə elə zövq verir
ki, fərəhim yerə-göyə sığmır. Uşaqlarım mənə mənəvi qida
verirlər. Bağçadan məktəbə yola saldığımız uşaqların
səsi-sorağı sonralar haralardan gəlmir?!
Mən qırx ildən artıqdır ki, işimi sevə-sevə bu bağçada
çalışıram. İlk buraxılışımız olan uşaqlarımızın indi az
qala yaşı qırxı ötüb. Onlar həm valideynlərinin, həm də
bizim yetirmələrimizdir.Vaxtilə özü bağçamızın məzunu
olan uşaqlardan hərdən bura - bağçamıza baş çəkməyə
gələnlər, yaxud da öz uşağını, hətta nəvəsini buraya
gətirənlər olur.
Beləcə, illər bir-birini əvəzləyir. İşimi sevə-sevə,
uşaqlarımı sevə-sevə öz ömrümü yaşayıram. Gecə-gündüz ən
birinci planda işimi, bağçadakı uşaqlarımı düşünürəm.
Əslində bura da artıq bizim ailəmizin bir parçası
sayılır.
Bağçamızın həyətində gözəl bağ salmışıq. Bu bağda altı
yüz yetmişdən çox ağac - həm meyvə, həm də dekorativ
ağaclar əkdirmişəm. Ən gözəl çiçəklərə, ən dadlı meyvə
tinglərinə bu bağda rast gəlmək mümkündür. Bütün bü
gözəllik də, bu bağdan əldə edilən məhsul da bağçamızın
uşaqları üçündür.
Uşaqlarımız saat 10-da bağçaya gətirilir, axşam saat
7-də evlərinə aparılır, yəni, onlar günün doqquz
saatını bizimlə keçirirlər. Buna görə də bağçaların işçi
kollektivlərinin məsuliyyəti çox böyükdür. Əgər ailələr
öz ciyərparalarını bizə etibar edirlərsə, biz də öz
növbəmizdə uşaqları gözümüz kimi qorumalı, onlara ən
vacib insani keyfiyyətləri öyrətməyə nail olmalıyıq.
Rəfiqə ƏLİYEVA,
162 nömrəli bağçanın müdiri |
