|
Səxavət TAĞLAR (TAĞIYEV),
İmişli rayon Əliqulular kənd tam orta məktəbinin
direktoru, əməkdar müəllim
 ...Müharibənin
ilk günləri idi. Orta məktəbi yenicə bitirmiş Azər
anasına (uşaq ikən atasını itirmişdi) demədən
könüllülərdən ibarət dəstəyə üzv yazıldı.
Bunu eşidən anası Anaqız:
- A bala, deyir müharibəyə gedirsən?!
- Bəli, anacan! Müharibəyə gedirəm! Qonşumuz Sabir
kişinin oğlu Əsədin qisasını almağa! O, ölməli oğul
deyildi...
Ana oğlunu dilə tutdu:
- Bala! Tək oğlansan. Sənin müharibədə nə işin?!
Görmürsən dünya qana çalxanır.
- Yox! Ana! Nə olsun tək oğlanam?! Bəyəm Əsəd tək oğul
döyüldü... Kəndimizin yaxınlığında gedən döyüşlərdə altı
nəfər ermənini qanına-qaltan elədi... Silahlarını
gətirib bizimkilərə verib, geri qayıdarkən düşmən
gülləsinə tuş gəldi. Hayıf Əsədə! Hayıf!!... Hər dəfə
onun nişanlısı Nazlını görəndə vücudum titrəyir...
Ana təhər-töhür etməyə başladı:
- A bala, onsuz da qarşıda əsgərliyin var. Gedərsən,
sənə hərbin sirlərini öyrədərlər! Lazım gəlsə döyüşə də
apararlar...
 -
Yox eee..., ay ana! Bunlar hələ qarşıdadır. Uşaqlar mənə
“Sən idmançısan, ölkə çempionusan... Kəndimizin
müdafiəsinə gedək...” deyir.
Hərbi xidmət yaşına bir ay qalmış Azər anası ilə görüşüb,
könüllülərdən ibarət dəstə ilə birlikdə kəndin
müdafiəsinə yollandı.
...Ananın əli ev-eşik işlərinə yatmadı. “Axı, o uşaqdı,
hərbi xidmət yaşı da tamam olmuyub”, - deyə düşündü.
Azər isə doğulub boya-başa çatdığı kəndin müdafiəsi üçün
könüllülərdən ibarət dəstədə xidmətilə öyündü.
...Gecə idi. Şaxtalı bir qış gecəsi. Quduzlaşmış
düşmənin zirehli texnikaları od püskürürdü. Qığılcımlar
yeri-göyü işıqlandırırdı. Azəri döyüş yoldaşları arxa
hissədə keşikçi qoymuşdular...
...Bir gün...İki gün...Balaca keşikçi irəli getməyə can
atırdı. Hərbidən qayıtmış, qismən peşəkar olan
döyüşçülər buna yol vermədi...
Səhərə yaxın olardı. Azər ona verilmiş tapşırıqları icra
etsə də, anasının narahatçılığı onu rahat buraxmadı...
Yadına anasının söylədikləri düşdü:
- Bala, bu ermənilər ki, var, çox xain və hiyləgər bir
millətdir! Onlar yaxşılıq bilmir... Ömrü böyu
ocağımızdan köz, bulağımızdan su götürüb, ocağımızda da,
bulağımızda da gözləri olub... Allah onlara lənət
eləsin!
...Kasıb və tənha ana isə yataqda o qədər işğal olunmuş
kəndləri, rayonları, bu dünyanın haqsızlıqlarını
düşünmüşdü ki, yalnız sabaha yaxın yuxuya getmişdi.
...Ana hövlnak yuxudan oyandı. Artıq kəndin mal-qarası
örüşdə idi. O, heyvanları növbəyə qoşa bilmədiyi üçün
oğlu Azərin topladığı alafdan onların qabağına töküb,
evə qayıtdı...
...Uşaq ikən oğlu Azərə dönə-dönə verdiyi öyüdlər
kinolenti kimi beynində dolandı.
- Bu ermənilər ki, var, çox xain və hiyləgər bir
millətdir! Onlar yaxşılıq bilmir... Ömrü böyu
ocağımızdan köz, bulağımızdan su götürüb, ocağımızda da,
bulağımızda da gözləri olub...
Artıq saat 10 olardı. Azər sərhəd boyunca örüşdə otlayan
kənd heyvanlarının içində öz mal-qaralarını görməyib,
evlərinə doğru yollandı. Həyətə çatanda kənd poçtalyonu
Əli kişi də burada idi. Komissarlıqdan Azərə hərbi
xidmətə getmək üçün çağırış vərəqi gətirmişdi...
...Sevincdən Anaqız xala Azəri bağrına basdı. Göz
yaşlarını gizlətmək üçün başını oğlunun sinəsinə
söykədi. Ananın ürəyindən keçənləri Azər onun
hissiyyatından duydu: “Bala, bu ermənilər ki, var, çox
xain və hiyləgər bir millətdir! Onlar yaxşılıq bilmir...
Ömrü böyu ocağımızdan köz, bulağımızdan su götürüb,
ocağımızda da, bulağımızda da gözləri olub...Hərbinin
sirlərini mükəmməl öyrən, döyüşə də getmək lazım gəlsə
öndə get, haaa!
Samirə KƏRİMOVA,
“Azərbaycan müəllimi”
[email protected] |
