|
Mənim uşaqlığım rəngarəng hadisələrlə zəngindir.
Bunların bəzilərini oxuculara çatdırmaq fikrinə
düşməyim mənim yetişməyimdə əvəzsiz rolu olan
müəllimlərimlə onları tanış etmək niyyətimlə
bağlıdır.
 Mənimlə
orta və ali məktəblərdə təhsil alan yoldaşlarım
etiraf edərlər ki, mən bütün fənlərə eyni
münasibət bəslədiyimdən istənilən ali məktəbin
istənilən ixtisasına qəbul oluna bilərdim.
Müəllimlərim məndə müəllimliyə o qədər həvəs
yaratmışdılar ki, bu həvəs məni fizika
müəllimliyi ixtisasını seçməyə sövq etdi.
Bu istiqamətdə məni yönəldən bu elmin dünyəvi
olmasıdır. Fizika dünyanın bütün ölkələrində
eyni qanunları ilə öyrənilir. Əgər təsəvvür
etsək ki, fizika qanunlarından istifadə olunmur,
onda dünyanın mənzərəsi necə olardı? Cavab çox
sadədir. Həyat dözülməz görünərdi.
Mən Böyük Vətən müharibəsinin sonuncu ilində
məktəbə getmişəm. Yadımdadır, soyadımı atamın
soyadı kimi yazmışdılar. Mən təkidlə Adilov
familiyasını Vahidova dəyişməyə nail oldum, özü
də sol əllə yazmağa başladım. Beşinci sinfə kimi
sol əllə yazdım. Beşinci sinifdə çox hörmət
etdiyim Baloğlan müəllim mənim yaxşı oxumağımı
deməklə yanaşı həm də dedi ki, sağ əllə
yazsaydın daha yaxşı olardı. Mən müəllimimin
sözünü yerə salmayıb, hüsnxətt alaraq hər gün
bir hərf yazmaqla sağ əllə də yazmağı öyrəndim
və həmin vaxtdan başlayaraq hər iki əlimlə
yazıram. Məhz buna görə həmin müəllimin ruhuna
indi də dua oxuyuram.
V-VII siniflərdə riyaziyyatı mərhum Səməd
Azadovdan öyrəndim. Rayonda müəllim işlədiyim
son iki ili mən əvvəllər təhsil aldığım Kürdəmir
dəmiryol orta məktəbində Səməd müəllimin
direktor olduğu təhsil ocağında fəaliyyət
göstərdim. O, həmişə mənimlə fəxr etdiyini
söyləyirdi.
Mən məktəbin VII sinfini tərifnamə ilə bitirib,
Göyçay Pedaqoji Məktəbinə ərizə verdim.
İmtahansız qəbul olunmaq ümidində ikən mənim
ərizəmi qəbul etmədilər və dedilər ki, sənin
boyun çox balacadır. Səndən müəllim olmaz. Mən
çox pərişan halda otaqdan çıxarkən bir nəfər
məndən kvadrat tənliyi, bikvadrat tənliyi,
irrasional ədədi soruşdu, mən cavab verdiyimə
görə o, mənim sənədlərimi qeydə aldırdı, bu
şərtlə ki, mən yeddi imtahan verməli oldum.
 İmtahanları
təkcə rus dilindən dörd, qalanlardan beş olmaqla
verib pedməktəbə qəbul olundum.
Öyrəndim ki, məni boyuma görə pedməktəbə
götürmək istəməyən partiya katibi İlyas Şəfiyev,
sənədlərimi qəbul etdirən isə riyaziyyat
müəllimi Sultanmurad Məmmədzadə imiş.
Bir həftə sonra 45 nəfər əlaçı qəbul olunanları
bir auditoriyaya yığıb ifadə yazı keçirdilər,
nədənsə mən də onlarla ifadə yazdım. Bir neçə
gün keçdikdən sonra ifadə yazanları bir
auditoriyaya topladılar və məni qarşıya çağırıb,
bir stula çıxmağımı təklif etdilər. İlyas
müəllim üzünü onlara tutaraq: "Təkcə pedməktəbə
götürmək istəmədiyim bu kiçik boylu uşaqdan
başqa heç biriniz "əla" qiymət almamısınız", -
dedi.
Həmin gündən o müəllimin mənə münasibəti
dəyişdi. Komsomol təşkilatına seçkidə o, məni
büronun tərkibinə təklif etdi. Təşkilatın
rəhbərliyinin seçkisində isə o məni pedməktəb
komsomol komitəsinin katibliyinə məsləhət bildi
və mən katib seçilməklə respublika komsomolunun
qurultayına nümayəndə seçildim.
Maraqlı idi, dünən boyuma görə məni pedməktəbə
yaxın qoymaq istəməyən İlyas müəllim bu gün
mənim qızğın tərəfdarım oldu. Səbəb nə idi?
Əlbəttə, o balaca boylu uşağın biliyi idi.
Bizim mənəvi tərbiyəmiz bədii kitablarla
formalaşırdı. Məhz buna görə ən tənbəl şagird
il ərzində ən azı iki-üç kitab oxuyur, kitab
müzakirələrində iştirak edirdi. İndi radio,
televiziya, video, kompüter, mobil telefonlar
həyata daxil olmaqla kitabı bir növ sıxışdırıb,
filmlərə əksər hallarda televiziyada mahiyyət və
məzmunca tərbiyəyə müsbət təsir etmək gücündə
olmayan seriallar şəklində baxılır.
Çox keçmişdə qalsa da bizim Şövqi Ağayev, İlyas
Şəfiyev, Zəki Kazımzadə, Mehdi Mehdizadə, Mərdan
Muradxanov, Əhməd Seyidov, Abasqulu Abaszadə,
Mühidin Bağırlı, Akif Süleymanov, Xanməmməd
Mirzəyev kimi örnək olan müəllimlərimiz olub.
Yadımdadır, biz tənəffüslərdə Şövqi Ağayevi
rahat buraxmırdıq, Mərdan müəllimi, Mehdi
müəllimi səbirsizliklə gözləyirdik. Bizim
müəllimlərimiz müəllim adına layiq olan,
müəllimliyi sevərək onu peşə seçmiş insanlar
idilər.
Yadımdadır, aspirant kimi mən Moskva və
Leninqrad şəhərlərinə gedəndə Zəki müəllim mənə
məsləhət verdikdən sonra pul da verdi.
Yadımda olan bir hadisə də oxucu üçün maraqlı
olar. Məni istəmədiyim halda məktəb direktoru
göndərirdilər. Ümid edirdim ki, yalnız bir il
işlədiyimə görə məni bu vəzifəyə qoymazlar. O
vaxt rayon partiya komitəsi və maarif müdiri
mənim məktəb direktoru olmağımı təkid edirdilər.
Mehdi müəllim sənədlərimə baxdı, maarif müdiri
ilə telefonla danışdı, sonra təhsil aldığım ali
məktəbdə buraxılış zamanı mənə verilən
xasiyyətnaməni tələb etdi. Xasiyyətnamədə nə
yazılmışdısa, o mənə dedi ki, təəssüf, sənin
istəyini yerinə yetirə bilmərəm, ancaq direktor
kimi səni təbrik edirəm.
Mehdi müəllimin əsl təhsil adamı olmağını mən
fizika-riyaziyyat təmayüllü məktəbdə dərsimi
dinləyərkən bir daha yəqin etdim. Dərsi
dinlədikdən sonra o məni yanına çağırıb təbrik
etdi və nəyə ehtiyacımın olduğunu soruşdu. Mənim
istəyimlə nazirlik mənə bir fizika kabineti,
avadanlıq və cihazlarını bağışladı.
Demə, Mehdi müəllim dərsimi dinləyərkən
"Azərbaycan müəllimi" qəzetinin fotomüxbiri
dərsdən fraqmentlər çəkibmiş. Sonrakı gün
qəzetdə o vaxt mənim dərs dediyim, indi Neft
Akademiyasının müəllimi olan M.Musayevlə təcrübə
apardığımız anın şəkli verilmişdi.
Tacəddin VAHİDOV,
pedaqoji elmlər üzrə fəlsəfə doktoru,
respublikanın
qabaqcıl təhsil işçisi |
