|
XXX Yay Olimpiya Oyunlarının bürünc mükafatçısı Emin
Əhmədovla söhbət
 Emin
Əhmədovun yunan-Roma güləşi üzrə idman göstəriciləri:
2001-ci ildə İranda yeniyetmələr arasında keçirilən
beynəlxalq turnirdə 42 kq çəki dərəcəsində bürünc medal;
2002-ci ilin 17-19 may tarixlərində Türkiyədə
yeniyetmələr arasında keçirilən beynəlxalq turnirdə 42
kq çəki dərəcəsində gümüş medal;
2002-ci ilin iyun ayında yeniyetmələrin Avropa
çempionatında 42 kq çəki dərəcəsində beşinci yer;
2008-ci ildə "Qızıl Qran-Pri" beynəlxalq turnirində 66
kq çəki dərəcəsində bürünc medal və III yer;
2009-cu ilin Azərbaycan kubokunda 66 kq çəki
dərəcəsində I yer;
2010-cu ilin Azərbaycan kubokunda 74 kq çəki
dərəcəsində III yer;
2011-ci ilin Azərbaycan çempionatında 74 kq çəki
dərəcəsində III yer;
2012-ci ilin XXX Yay Olimpiya Oyunlarında 74 kq çəki
dərəcəsində bürünc medal və III yer.
XXX London Yay Olimpiya Oyunlarında 74 kq çəki ilə
iştirak edən Azərbaycan güləşçisi Emin Əhmədov
yunan-Roma güləşi üzrə üçüncü yeri qazanaraq Vətənə
bürünc medalla qayıtmışdır.
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 31 avqust 2012-ci
il tarixli sərəncamı ilə
Azərbaycan idmanının inkişafında göstərdiyi xidmətlərə
görə Emin Vidadi oğlu Əhmədov "Tərəqqi" medalı ilə
təltif olunmuşdur.
Biz Eminlə Azərbaycan Güləş Federasiyasının yunan-Roma
güləşi üzrə respublika yığma komandasının müasir tipli
geniş məşq zalında görüşdük. Beləliklə, səhifəmizin
bugünkü qonağı Emin Əhmədovu dinləyirik:
- Dünyaya 6 oktyabr 1986-cı ildə Bakı şəhərində göz
açmışam.
Birinci və ikinci sinifləri Bakıdakı 205 nömrəli orta
məktəbdə, üçüncü sinifdən yeddinci sinfin axırına kimi
73 nömrəli orta məktəbdə təhsil almışam. 2000-2004-cü
illərdə - yəni səkkizinci sinifdən orta məktəbi bitirənə
qədər isə təhsilimi Respublika Olimpiya İdman
Liseyində davam etdirmişəm. İdman təmayüllü liseydə
oxuduğum dövrdə seçdiyim idman növü - yəni, yunan-Roma
güləşi üzrə yeniyetmələr arasında keçirilən bütün
yarışmalarda mütəmadi iştirak etmişəm.
- Ailənizdə idmançı olubmu?
- Xeyr. Biz ailədə üç uşağıq: Mən, bacım və qardaşım.
Evin ortancılıyam. Atam da, anam da idmana aidiyyəti
olmayan bir sahənin mütəxəssisləridir.
- Bəs yunan-Roma güləşinə bu həvəs səndə haradandır?
 -
İdmanın bu növünə maraq rəhmətlik Eldar dayımdan mənə
keçib. Hələ məktəbəqədər yaşda olduğum zaman
dayım
əlimdən
tutub həmişə məni də özüylə məşqlərə aparardı. Dayımın
idmana çox böyük marağı vardı. Sonra o, müharibəyə
getdi, düşmən həmlələrinə sinə gərdi və
Qarabağ
uğrunda gedən döyüşlərdə şəhid oldu. İndi Sumqayıt
şəhərində dayımın - Qarabağ şəhidi Eldar Əsədovun adına
idman zalı fəaliyyət göstərir. Hərdən fikirləşirəm ki,
dayım elə cavan yaşında şəhid olmasaydı, indi yəqin ki,
yunan-Roma güləşi üzrə bütün dünyada tanınmış
idmançılardan biri olardı.
Bilirsiniz, bizim əslimiz Qubadlı rayonundandır. O
Qubadlıdan ki, 20 ildən artıqdır ki, əsirlikdə qalıb,
düşmən tapdağında inləyir. Erməni təcavüzkarları
Qubadlını işğal edəndə mənim cəmi yeddi yaşım vardı.
İndi iyirmi yeddi yaşım var. İnanıram ki, Qarabağ
problemi xalqımızın və ölkə rəhbərinin səyi nəticəsində
öz müsbət həllini tapacaq.
- Torpağı işğal altında olan bir gəncin hərbi xidmətə
münasibəti?
- Hərbi xidmət elə bir müqəddəs borcdur ki, o borcu
alternativ heç nəylə əvəz etmək olmaz. O ki qaldı özümə,
2004-cü ilin oktyabrından 2006-cı ilin aprel ayına
qədər sərhəd qoşunlarının tərkibində - "N" saylı
zastavada hərbi xidmətdə olmuşam. Bizim zastava
respublikamızın cənubundakı dağlarda yerləşirdi. O
dağlarda xidmət etməyin, vaxtaşırı zastavalara ezam
olunmağın özü elə idmanla davamlı məşğul olmağa
bərabərdir. Xidməti tapşırıqları icra etmək üçün bəzən
piyada, bəzən də atla hərəkət edərdik.
Dağ cığırları ilə yuxarılara qalxmaq-düşmək həm
sağlamlıqdır, həm də adamı hər zaman formada saxlayır.
Əgər mən idman sahəsində qazandığım uğurları hərbi
xidmətimdən əvvəl əldə etmiş olsaydım, yenə də vaxt
çatanda tərəddüd etmədən, bir oğul kimi vətənim
qarşısındakı borcumu ödəməyə gedərdim.
- Ordudan qayıdandan sonra həyatını necə qurmağı
planlaşdırmışdın?
- Hərbi xidmətdən tərxis olunduqdan sonra həyatımı
idmana bağlamağı qət etdim. Demək olar ki, bu sahədə hər
şeyi sıfırdan başlamalı oldum. Bezmədim, ruhdan
düşmədim. Gərgin məşqlərim, çəkdiyim zəhmət səmərəsiz
qalmadı.
- Məktəb illərinin nostalgiya dolu xatirələri?
- Həqiqətən məktəb həyatı, ilk təhsil illəri hər zaman
insanın xəyalında dolaşır. Müəllimlərimi də,
məşqçilərimi də hər zaman hörmətlə, ehtiramla
xatırlayıram. Təbii ki, onları bir-birindən seçmirəm,
fərqləndirmirəm.
Ancaq ilk ibtidai sinif müəllimim Əsli xanımın yeri
ürəyimdə bir başqadır. Bəlkə də qazandığım bütün
nailiyyətlərimdə valideynlərim qədər onun da öyünməyə
haqqı var. Mənim ilk müəllimim indi bir qədər yaşlanıb.
Vaxt tapıb hərdən yanına gedirəm, görüşürəm, hal-əhval
tuturam. Yəni heç zaman onu yaddan çıxarmıram, ona
cansağlığı arzulayıram.
- Azərbaycanda idmana diqqət və qayğı qələbələrin
qazanılmasında əsas amildir.
- Əlbəttə. Möhtərəm Prezidentimiz Azərbaycanda idmanın
yüksəlişinə xidmət edən heç nəyi biz idmançılardan
əsirgəmir. Baxın, gördüyünüz bu məşq zalı yunan-Roma
güləşilə məşğul olan idmançılar üçün inşa edilib. Bu
zalda məşq edib beynəlxalq yarışlarda qalib gəlmək üçün,
Azərbaycan bayrağını qaldırmağa nail olmaq üçün hər cür
şəraitimiz var.
Nəinki Bakıda, indi hətta ən ucqar rayonlarımızda da
müasir idman komplekslərimiz tikilib istifadəyə verilib.
- Kim sevirsə idmanı...
- Bəli, kim sevirsə idmanı, onun saf olar canı.
İdman elə bir sahədir ki, hansı peşəni seçməyindən asılı
olmayaraq hər kəs öz fiziki sağlamlığının qeydinə
qalması naminə idmanla dost olmalıdır. İdman insanı
möhkəmləndirir, insanın qadir olduğu gücünü, bacarığını,
qabiliyyətini üzə çıxarır. Kim özünə hansı yolu seçirsə,
o yolla da irəliyə gedə bilir.
Məsələn, yunan-Roma güləşi mənim seçdiyim sahədur, bütün
gücümü, qüvvəmi, bacarığımı bu yolda əsirgəmirəm. İdman
artıq mənim həyat tərzimə çevrilib. İldə ən azı iki dəfə
beynəlxalq yarışlarda iştirak edirəm.
Əgər dünyaya təzədən gəlsəydim, yenə də idmanı özümə
sənət seçərdim.
- Hobbiniz varmı?
- Üzgüçülük hobbimdir. Boş vaxt tapanda üzgüçülüklə
məşğul oluram.
- Qalib gəlməyin şərtləri daha çox kimdən asılıdır:
öyrədəndən, yoxsa öyrənəndən?
- Mənə elə gəlir ki, öyrədənin üzərinə daha böyük
məsuliyyət düşür. Hər bir elm sahəsini, hər bir peşəni,
o cümlədən də idmanın istənilən bir sahəsini uşaqlara
sevdirmək, dərk etdirmək, mahiyyətini açmaq əsas
şərtdir. Elə etmək lazımdır ki, öyrətdiyin şəxs sənin
ona öyrətdiklərini sevsin, bezib qaçmasın.
- İdmançının həyat tərzi?
- Şəxsən mən vaxtımın demək olar ki, əsas hissəsini
məşqlərə sərf edirəm. Hər məşqdən sonra mütləq
dincəlmək, yorğunluq hissini çıxarmaq lazımdır ki,
növbəti məşqə başlaya biləsən.
Boş vaxt tapanda da, təbii ki, ata-anamın,
bacı-qardaşımın yanında olmaq istəyirəm.
- Məşqçilərinizə münasibətiniz?
- Bizim fərdi məşqçilərimiz klublarda fəaliyyət
göstərirlər. Bura isə Azərbaycan Güləş Federasiyasının
yunan-Roma güləşi üzrə respublika yığma komandasının
məşq zalıdı.
Əvvəl bizim məşqçilərimiz türklər idi, hazırda isə
iranlılardır. Məşqçinin əsas işi bizim xırda texniki
səhvlərimizi görüb qeyd etmək, onu bizə başa salıb
aradan qaldırmağa nail olmaqdır. Biz adətən
məşqçilərimizin qeydləri əsasında məşq edir, səhvlərimiz
üzərində işləyirik. Məşqçi kənardan durub baxmalı, iki
dəqiqə ərzində səhvlərimizi bircə-bircə yazıb sonra
bizə deməlidir ki, biz də növbəti məşqimiz zamanı həmin
səhvlərin təkrarlanmasına yol verməyək.
İdman yeganə sahədir ki, burada sözə deyil, əmələ
üstünlük verilməlidir. O məşqçi ki, öyrətdiyi idmançıya
qüsurları, texniki xətaları necə aradan qaldırmağı başa
salmaq əvəzinə "qorxma, kişi kimi vuruş" deyir, onda, o,
aciz məşqçidir. Kim ki, sözə yox, məşqə, əmələ üstünlük
verir, onun yetirməsi hər zaman qalibiyyət qazana
biləcək.
- Qalib gəlməyin bir sirri varmı?
- Məşqlərlə yanaşı, psixoloji cəhətdən də idmançı özünü
qalibiyyətə kökləməlidir. Hər bir idmançı qalib gəlmək,
etdiyi məşqlərinin nəticəsini görmək istəyir. İstədiyin
məqsədə çatmaq üçün gərək iradəcə möhkəm, prinsipial
olasan.
- Güləşçi üçün çəki problemi varmı?
- Təbii ki, idmançı hər zaman formada qalmağı
bacarmalıdır. Yarışlarqabağı çəkiyə nəzarət etmək
xüsusilə vacibdir.
Mən, ümumiyyətlə, indiyə kimi çəki problemi ilə
qarşılaşmamışam. Yeniyetmələr arasında keçirilən
yarışlarda ilk dəfə 42 kq çəki ilə, sonralar 60 kq və
66 kq çəki ilə güləşmişəm. Üç ilə yaxındır ki, 74 kq
çəki ilə güləşirəm. Demək olar ki, stabil çəkidəyəm. Onu
da qeyd edim ki, heç bir xüsusi pəhrizim yoxdur,
siqaretdən, alkoqoldan hər zaman uzaqda durmağı
bacarıram.
Çəki dərəcəsi insanın özündən çox asılıdır. Təbii ki,
kim hansı çəki dərəcəsində güləşmək istərsə, güləşə
bilər. Amma fərdi yanaşdıqda, nəzərdə tutulmayan hər
bir artıq kiloqram güləşçi üçün əlavə problem yarada
bilər.
- Emin, idmanın ailə həyatı qurmağa bir maneçiliyi
varmı?
- Bəzən deyirlər ki, ailə qurmaq idman karyerasına son
qoymaq deməkdir. Mən bu fikirlə qətiyyən razı deyiləm.
Doğrudur, mən özüm də hələ ailə qurmamışam. Ancaq,
zənnimcə idmançı özünə nəzarəti hər zaman diqqətində
saxlaya bilirsə, onun idman sahəsindəki göstəricilərinə
istər ailənin, istərsə də övladın heç bir maneçiliyi ola
bilməz. İnşallah, yaxın gələcəkdə planlarımın
sırasında ailə qurmaq da var.
- Qalibiyyətin dadı necədir?
- Yarışlarda qalib gələndə Azərbaycan bayrağını
qaldırmaq şərəfini qazanırıq. Bilirsiniz, o anlar necə
də unudulmaz anlardı?! Bu səadət iki dəfə mənə nəsib
olub: 2001-ci ildə İranda, 2002-ci ildə isə Türkiyədə
keçirilən yarışlarda.
Təsəvvür edin ki, mən hansısa xarici ölkədə Azərbaycan
bayrağını qaldırıram, mənim valideynlərim, doğmalarım,
həmvətənlərim ekranda bu görüntüləri seyr edib
fərəhlənirlər. Çox qürurverici, xoş hisslər yaşamışam o
anlarda...
2012-ci ilin XXX Yay Olimpiya Oyunlarının
nəticələrindən sonra ölkə Prezidenti biz idmançıları
təntənəli şəkildə qəbul etdi, bizimlə maraqlandı,
əməyimizi qiymətləndirdi.
Cənab Prezidentimiz İlham Əliyev tərəfindən "Tərəqqi"
medalına layiq görüldüm. Mənzillə təmin olundum.
Hazırda Azərbaycan Dövlət Bədən Tərbiyəsi və İdman
Akademiyasında ali təhsil alıram.
- Emin, sabaha hansı arzularla gedirsən?
- Hərdən beynəlxalq yarışlarda düşmən ölkənin
idmançıları ilə qarşılaşdığım vaxtlar da olub. Bir dəfə
məğlub, iki dəfə isə qalib olmuşam.
Ümumiyyətlə, onlarda bir cəhəti müşahidə etmişəm ki,
sanki bizimlə tatamiyə çıxmaqdan çəkinirlər. Özlərini
bizim yanımızda elə bil ki, gözükölgəli hesab edirlər.
İdmanın özü də siyasətin bir növüdür. Dünyada
prezidentlərdən sıravi vətəndaşlara qədər hamı idmana
maraq göstərir, beynəlxalq yarışları izləyir.
Hər hansı bir ölkənin bayrağı qalxan anda, bütün
izləyicilər o ölkənin adını eşidirlər. İştirakçı
ölkələrdən beynəlxalq yarışmalara gələnlərin
bəzilərinin Azərbaycan haqqında təsəvvürləri olmayıb.
Ancaq bayrağımız qaldırılan anlarda bir an əvvəl
barəmizdə məlumatsız olanlar da bizi alqışlara qərq
ediblər.
Bunları niyə yada salıram?
Hər bir normal insanın istəyidir ki, işğaldan azad bir
ölkənin vətəndaşı olsun. O cümlədən mənim də. Açığı
bundan böyük arzum yoxdur.
Söhbəti yazdı: Ellada UMUDLU
P.S.
Emin, siz idmançıların beynəlxalq yarışlarda
qaldırdıqları bayrağımız o gün olsun ki, ordumuzdakı
cəngavərlik salnaməsini yazacaq oğullarımızın əllərilə
Şuşadakı, Laçındakı ən uca zirvələrdə dalğalansın.
|
