|
|
· Ana səhifə· Rəsmi· Heydər Əliyev Fondu· Əmrlər, sərəncamlar· Təhsil Nazirliyində· Xəbərlər· Pedaqoji yazılar· Məktəblərimiz· Bizimlə əlaqə
|
Azərbaycan təhsili: yaxın keçmişə, bu günə və gələcəyə bir baxış (Əvvəli qəzetimizin ötən
saylarında) Məlumdur ki, müvəffəqiyyətli inkişafın
əsasını bilik təşkil edir, onun yaradıcısı,
daşıyıcısı və tətbiq edəni
isə insandır. Bu səbəbdən biliklərin
əldə edilməsi və fəaliyyətdə
tətbiqi üçün ən vacib amil yalnız təhsil, o cümlədən
ali təhsil hesab edilir. Məhz ali təhsil intellektual
potensialın formalaşdırılmasında, maddi
sərvətlərin insan kapitalına çevrilməsində
müstəsna əhəmiyyət daşıyır. Digər
tərəfdən, "biliklər cəmiyyəti"nin
formalaşmasında da ən başlıca amil ali
təhsildir. "Biliklər cəmiyyəti" elə bir
cəmiyyətdir ki, onun əksər üzvləri yeni
biliklər əldə edir, daha çox sayda insanlar isə bu
biliklərdən faydalanır, istifadə edirlər. Faktiki
olaraq, biliklər insanın yaşadığı və
inkişaf etdiyi cəmiyyətdə əlverişli və
inkişafetdirici mühit formalaşdırır. Təhlil göstərir ki, inkişafda və yüksək
nailiyyətlərin əldə edilməsində insan
potensialı həlledici rol oynayır. Biliyə
əsaslanan inkişafı qiymətləndirmək üçün
BMT XXI əsrin əvvəllərində yeni göstərici
olan Texniki Nailiyyətlər Əmsalını (TNƏ)
təklif etmişdir. Bu əmsalın hesablanmasında bir sıra
göstəricilər, o cümlədən yeni ixtiralar və
onların xaricdə istifadəsinə görə ölkəyə
daxil olan gəlirlər, yüksək ixtisaslı mütəxəssislərin
sayı, təbiət və texniki ixtisaslar üzrə
təhsil alan tələbələrin ictimai elmləri öyrənən
tələbələrə nisbəti və sair amillər
nəzərə alınır. Hazırkı dövrdə
yeni biliklərin yaradılması, bu biliklərin bacarıqlara
çevrilməsi və onların əsasında yaradılmış
yeni texnologiya və məhsulların müxtəlif ölkələrə
ixrac edilməsi iqtisadiyyatın çox gəlirli bir
istiqamətinə çevrilmişdir. Artıq bir sıra ölkələr
öz iqtisadiyyatını bu yolla inkişaf etdirməklə
əhəmiyyətli nailiyyətlər əldə etmişlər.
BMT hesablamalarına əsasən, TNƏ göstəricilərinə
görə dünya ölkələri dörd qrupa bölünürlər: bu
sahənin liderləri, potensial liderlər, yeni
texnologiyalardan və biliklərdən geniş istifadə
edən ölkələr və bu sahədə geridə qalan
ölkələr. Beynəlxalq təşkilatların
qiymətləndirmələrinə görə dünyanın 18
ölkəsi bu sahədə lider hesab edilə bilər ki,
onların arasında ABŞ, Yaponiya, Böyük Britaniya, Norveç,
İsveç ən qabaqcıl yerləri tuturlar. BMT-nin
təsnifatına görə Azərbaycan ikinci qrupa, potensial
liderlər qrupuna aiddir. Şübhəsiz, ölkəmizin
potensial liderlər siyahısında olması ali
təhsilin inkişafı ilə bilavasitə bağlıdır.
Bunun üçün, ilk növbədə, təbiət və texniki
elmlərə diqqət artırılmalı, bu
istiqamətdə yüksək ixtisaslı mütəxəssislər
hazırlayaraq insan potensialı yüksəldilməli, eyni
zamanda ölkədə yüksək texnoloji məhsulların
istehsalı və ixracdakı payının artırılması
istiqamətində daha ciddi addımlar atılmalıdır.
Ali təhsil sadəcə yüksək
səviyyəli mütəxəssis yetişdirmir, o, həm
də ölkənin insan kapitalını artırır. İnsan
kapitalı dedikdə isə, insanın malik olduğu
qabiliyyət, qazandığı bilik, bacarıq, vərdiş
və motivasiya ehtiyatı başa düşülür. Bu kapitalın
xüsusiyyətləri kifayət qədər özünəməxsusdur,
o, bir insana məxsus olsa da, eyni zamanda cəmiyyətin mülkiyyətidir.
Dövlət, cəmiyyət öz üzvlərini təhsillə
təmin etmək üçün sərmayə qoyur, lakin bu
xərclər sayəsində onun kapitalı da artır.
Beləliklə, təhsil xərcləri nəinki humanist
yanaşmanı əks etdirir, həm də istənilən
digər xərclərdən daha effektivdir. ötən məqalələrdən
birində qeyd etdiyim kimi, sübut olunmuşdur ki, müasir dövrdə
hər hansı bir dövlətin inkişafını şərtləndirən
əsas amil onun təbii sərvətləri deyil, bu
sərvətlərin yüksək səviyyədə insan
kapitalına çevrilməsidir. Bu da bir həqiqətdir ki, öz
maddi resurslarını ən səmərəli üsulla
və qısa müddətdə insan kapitalına çevirməyə
nail olan ölkələr daha çox uğurlar qazanmışlar.
Təsadüfi deyil ki, ABŞ, Yaponiya, Cənubi Koreya,
Finlandiya və digər ölkələr məhz insan kapitalından
böyük gəlirlər əldə etməklə bugünkü inkişaf
səviyyəsinə çatmışlar. Azərbaycan Respublikasının Prezidenti
cənab İlham Əliyevin uzaqgörənliklə söylədiyi
"Biz maddi dəyərlərimizi, iqtisadi potensialımızı
insan kapitalına çevirməliyik. çünki insanın savadı,
biliyi onun gələcək həyatını müəyyən
edir, ölkənin hərtərəfli inkişafına
xidmət edir", "Neft, qaz Tanrıdan verilən böyük
nemətdir, biz bundan uğurla və məharətlə
istifadə edirik. Amma gec-tez bu təbii sərvətlər
tükənəcək və bilik, zəka, səviyyə
isə ölkəmizin dayanıqlı inkişafını
uzun illər bundan sonra təmin edəcəkdir. Ən inkişaf
etmiş ölkələrin təcrübəsinə baxsaq görərik
ki, o ölkənin inkişafında ən aparıcı rol
oynayan neft, qaz deyil, bilikdir, elmi-texniki tərəqqidir, yeni
texnologiyalardır" kimi konseptual müddəaların
əsasında da məhz həmin yanaşma dayanır. Təhsil elə bir sahədir ki, ona nə
qədər büdcə vəsaiti sərf edilməsini
hesablamaq çox asandır. Bu səbəbdən də
bəziləri təhsilə qoyulan investisiyaları faydasız,
təhsil prosesinin iştirakçılarını,
tələbələri və müəllimləri isə az
qala "havayıyeyən" hesab edirlər. Əfsuslar
olsun ki, bir çox hallarda bu sahəyə yatırılan
sərmayələrin iqtisadi effektini
əvvəlcədən hesablaya bilmirik, bəzən
isə sadəcə istəmirik və nəticədə
təhsil qalıq prinsipi əsasında maliyyələşir.
Dünyada isə bu yanaşmadan çoxdan imtina
edilmişdir. Tədqiqatlar onu da göstərir ki, insanın
inkişafına erkən yaşlardan qoyulan investisiyalar
sonradan daha çox gəlir gətirir. Bu mənada biz də öz
iqtisadi təfəkkürümüzü dəyişməliyik.
Dərk etməliyik ki, təhsilə vəsait qoyuluşundan
keyfiyyət əldə olunmaqla yanaşı, həm də
iqtisadi səmərə əldə olunur,
gələcək inkişaf təmin edilir. Eyni zamanda
həmin iqtisadi səmərəni
qiymətləndirməyi də bacarmalıyıq. Bu gün tez-tez ölkəmizdə ali təhsilli
insanların çox olması fikri səslənir. Əslində
bu, belə deyildir. ötən məqalələrdə qeyd
etdiyim kimi, bu sahədə Azərbaycan həm region,
həm də digər postsovet ölkələrindən
geridə qalır. İnkişaf etmiş ölkələrlə
müqayisədə isə bu gerilik daha kəskin müşahidə
olunur. Qeyd etmək vacibdir ki, ölkədə ali
təhsillilərin sayı insan inkişafının
əsas indekslərindən biridir və dünya ölkələri
daim bu indeksi yüksəltməyə can atırlar. Digər
tərəfdən ali təhsilli olmağın nəyi
pisdir ki? Nə üçün bu məziyyət üstünlük deyil,
zəiflik hesab olunmalıdır? Bir şərtlə ki,
ali təhsilli dedikdə, cəmiyyətimizdə yanlış
yanaşma olan diplomluları nəzərdə tutmamalıyıq.
Təəssüf ki, bir çox hallarda həqiqətən ali
təhsil almaq, mütəxəssis olmaq əvəzinə,
diploma sahib olmaq, "qonşudan geri qalmamaq"
stereotipləri daha çox üstünlük təşkil edir. Əfsuslar olsun ki, bəzən hətta yüksək
vəzifəli şəxslər ali təhsil müəssisələrini
bitirən məzunların iş tapa bilməməsini
problem kimi ortaya atır, bu səbəbdən ali
məktəblərə qəbul planının azaldılmasını
təklif edirlər. Lakin qəbul etmək lazımdır
ki, əmək bazarı qloballaşdığından artıq
bu arqumentlər də öz əhəmiyyətini itirmişdir.
Belə ki, hər hansı bir sahə üzrə bacarıqlı
və səriştəli mütəxəssis üçün
beynəlxalq əmək bazarı açıqdır və o,
istədiyi yer uğrunda rəqabət apara bilər. Əlbəttə, ali təhsilli olmaq ideyası
özü - özlüyündə mütərəqqi və anlaşılandır.
Birdən-birə ölkədə ali təhsillilərin sayının
artırılması da mümkün deyildir. Bunun üçün imkanlar
və zaman lazımdır. Biz bu gün insanın tələb
edəcəyi hər bir şeyi vermək üçün kifayət
qədər varlı da deyilik. Lakin ali təhsilli insanların
iş yerlərinin sayından çox olması nəinki insaflı
və ədalətli haldır, həmçinin özünün
mədəni nəticələrinə görə də
perspektivlidir. Düşünürəm ki, yüksək təhsilli
insan artıq böyük sərvətdir! öz qarşısına
məqsəd qoyub ən təhsilli əhalisi olan ölkəyə
çevrilmək milli ideya olmağa layiqdir! çünki biliklər
kultu dirçəldikcə xalqın özünəhörməti də
artır. Mənə belə gəlir ki, ölkəmizdə
vətəndaşların daha keyfiyyətli ali təhsil
almasının əhəmiyyəti getdikcə artacaq. Bəs nə üçün hamı
rəqabətqabiliyyətli ali təhsil sistemi qurmaq
istəyir? Nə üçün Hindistan və çin kimi yoxsul ölkələr
tədqiqat universitetləri və dünya səviyyəli elmi
mərkəzlərin yaradılmasına böyük
vəsaitlər yatırır, öz həmyerlilərini ABŞ-dan
qaytarmaq üçün çox yüksək məvaciblər ödəyir?
Səbəb çox sadədir, ali təhsil xüsusi sahədir. Müasir
iqtisadiyyatda ölkənin dinamik rəqabətqabiliyyəti
üçün istedadlar kütləsini məhz universitetlər yaradır.
Dünya sürətlə dəyişir və biz
də sadəcə öz iqtisadiyyatımızı yenidən
qurmaq üçün deyil, həm də dəyişikliklərin ön
sırasında olmaq üçün kifayət qədər mobil olmalıyıq.
Beləliklə, müasir iqtisadiyyatda ali təhsil sistemi ölkənin
başlıca inkişaf amili kimi çıxış edir. İqtisadi inkişaf üçün təbii və
istehsalat ehtiyatlarının mühüm olduğu ötən
onilliklərdən fərqli olaraq, hazırda ən əsas
amil insan kapitalıdır. İstedadlı və ixtisaslı
kadrlar varsa, qalan hər şey özü düzələcək. Bu
fikir böyük bir alimin məşhur əsərində
dəqiq ifadə olunub: "İstənilən
cəmiyyətin taleyi, ilk növbədə, onun üzvlərinin
xüsusiyyətlərindən asılıdır. Bacarıqsız
insanlardan ibarət cəmiyyət heç zaman inkişaf
edən cəmiyyətə çevrilməyəcək. Savadsızlar
qrupuna isə əla konstitusiya verin, yenə də ondan gözəl
cəmiyyət yarada bilməyəcəksiniz. Əksinə,
istedadlı və yüksək təhsilli, iradəli şəxslərdən
ibarət cəmiyyət mütləq daha mükəmməl ümumi
yaşayış formaları yaradacaq və inkişaf
edəcək". Hazırda belə bir tendensiya yaranıb ki,
qlobal bazar mütəhərrik olduğundan kapital daha çox
gəlir gətirə biləcəyi ölkələri axtarır.
Buna görə də daha yüksək keyfiyyətli işçi qüvvəsinə
malik ölkələr resursları cəlb edir və daha sürətlə
inkişaf edir. Bu səbəbdən təhsil və
elmdə kritik kütlə effekti vacibdir: bir yerdə nə
qədər çox istedad toplanarsa, onlardan hər birinin
məhsuldarlığı və bunun sayəsində ölkənin
rəqabətqabiliyyəti bir o qədər yüksək olar.
Ali təhsil sahəsində qloballaşmanın
ən nəzərəçarpan təzahürlərindən biri
vahid Avropa təhsil məkanının formalaşdırılması
olmuşdur ki, onun da təməlində Avropada ali
təhsilin inkişafının magistral xəttini təşkil
edən və bir sıra vacib prinsiplər əsasında
qurulan Boloniya prosesi durur. Təbii ki, həmin prosesdən
özünütəcridetmə mümkün deyil, ona görə ki, bu, ali
təhsil sahəsində ciddi geriliyə səbəb ola
bilər. Azərbaycan tədricən ümumavropa
təhsil məkanına qovuşmaq kursunu götürdüyündən,
biz ali təhsil sistemimizdə ciddi keyfiyyət və
struktur dəyişiklikləri ərəfəsindəyik.
Bununla əlaqədar ali təhsil sahəsində mövcud
olan başlıca problemlər artıq müəyyənləşdirilib,
onlardan bəziləri barədə ötən
məqalələrimizdə məlumat vermişik, digər
problemlərə isə burada və gələcək yazılarımızda
toxunulacaqdır. Hazırda qarşımızda bir sıra
vacib suallar dayanır ki, ali təhsilin inkişafı
həmin sualları nə dərəcədə cavablandıracağımızdan
və atacağımız konkret addımlardan asılı
olacaq. Onları aşağıdakı kimi xarakterizə
etmək olar: -qloballaşmanın Azərbaycanın
təhsilinə, o cümlədən ali təhsilinə
təsiri; -Avropa təhsil məkanının formalaşması
və onun Azərbaycanla qarşılıqlı
əlaqələrinin perspektivləri; -qloballaşma və Avropaya inteqrasiya
kontekstində Azərbaycanda ali təhsil sahəsində
həyata keçirilən islahatlar. Bu sualları cavablandırmazdan əvvəl
ölkəmizdə ali təhsilin inkişaf
mərhələləri və mövcud vəziyyət
barədə fikirlərimi oxucularla bölüşmək
istərdim. Şübhəsiz, Azərbaycanda ali təhsil
sovet hakimiyyəti illərində müəyyən inkişaf
yolu keçib. Həmin dövrdə ali məktəb şəbəkəsinin
inkişafı, mütəxəssis hazırlığının
genişləndirilməsi, problem laboratoriyalarının,
hesablama mərkəzlərinin, elmi-tədqiqat institutlarının
təşkili sahəsində bir sıra addımlar atılmışdı.
Lakin dünya ali təhsil sistemindən təcridolunma, sərt
mərkəzləşdirmə və ideoloji müdaxilələr
ümumilikdə sovet təhsil sisteminə xas olduğu kimi,
Azərbaycanda da ali təhsilin inkişafına mənfi
təsir göstərirdi. Müstəqillik illərində, 1993-cü
ildən başlayaraq ali təhsildə əsaslı
dəyişikliklərin həyata keçirilməsinə,
ikipilləli kadr hazırlığına, ali təhsilin
strukturu, məzmunu, idarəolunması və bir çox
digər sahələrdə islahatlarla başlandı.
1997-ci ildə bakalavrların ilk buraxılışı baş
tutdu, eyni zamanda həmin il respublikanın 26 ali
məktəbində magistr hazırlığına başlanması
ilə əlamətdar oldu. Ali təhsildə struktur
dəyişiklikləri aparıldı, müəssisələrin
şəbəkəsi optimallaşdırıldı, mütəxəssis
hazırlığının strukturuna yeni ixtisaslar
əlavə olundu. Təhsil müəssisələrinin müstəqilliyi,
səlahiyyətləri genişləndirildi, bir sıra ali
məktəblərə özünüidarəetmə hüququ
verildi. 2001-ci ildən etibarən həmin ali
məktəblər dövlət büdcəsindən ayrıca
sətirlə maliyyələşdirilməyə başladı.
Müasir tələblərə cavab verən,
dərin təfəkkürə, pedaqoji və metodik ustalığa
malik müəllim kadrlarının hazırlığı
istiqamətində 2003-2008-ci illərdə Dünya Bankının
maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən
Təhsil Sektorunun İnkişafı Layihəsi çərçivəsində
"Fasiləsiz pedaqoji təhsil və müəllim hazırlığının
konsepsiya və strategiyası" hazırlandı, 2007-ci
ildə hökumət tərəfindən təsdiq
edildikdən sonra pedaqoji kadr hazırlığının
məzmununda islahatların aparılması işinə başlanıldı.
Azərbaycan Boloniya prosesinə qoşulduqdan
sonra ali təhsildə aparılacaq islahatların konturları
müəyyənləşdirildi. Buna müvafiq olaraq Boloniya
Bəyannaməsinin müddəalarını həyata keçirmək
üçün 2006-2010-cu illəri əhatə edən
Tədbirlər Planı hazırlanıb təsdiq edildi.
Tədbirlər Planına əsasən, "Bakalavr hazırlığının
məzmununa və səviyyəsinə qoyulan minimum dövlət
tələblərinin strukturu" təsdiq edildi və
buna müvafiq istiqamətlər üzrə beynəlxalq təcrübəyə
əsaslanaraq yeni nəsil dövlət təhsil standartları
hazırlandı. Ali təhsil müəssisələrində
tələbələrin biliyinin çoxballı
qiymətləndirmə sisteminin tətbiqi kredit
sisteminə keçilməsi üçün baza rolunu oynadı. Kredit
sisteminin tətbiqi ilə bağlı müvafiq normativ-hüquqi
bazanın yaradılması üçün bir sıra xarici ölkələrin
təcrübəsi öyrənildi, "Ali təhsil müəssisələrində
kredit sistemi ilə tədrisin təşkili barədə nümunəvi
Əsasnamə" hazırlanıb təsdiq edildi, ilkin
mərhələdə 10 ali məktəbdə eksperiment
şəklində kredit sisteminin tətbiqinə başlandı,
2008-2009-cu tədris ilində artıq 21 dövlət ali
məktəbini əhatə etdir. Bundan əlavə, xarici ölkələrdə
təhsil alanların diplomlarının Azərbaycanda tanınması
üzrə müvafiq tədbirlər həyata keçirildi,
"Xarici dövlətlərin ali təhsil sahəsində
ixtisaslarının tanınması və ekvivalentliyinin müəyyən
edilməsi (nostrifikasiyası) qaydaları"na uyğun
olaraq Təhsil Nazirliyində Daimi Komissiya yaradıldı.
Burada əsas məqsəd, bir tərəfdən, ölkəyə
keyfiyyətsiz ali təhsilli mütəxəssis axınının
qarşısını almaq idisə, digər
tərəfdən, ölkənin əmək bazarının
qorunmasından ibarət idi. Avropa Komissiyası, Avropa Şurası
və UNESCO-nun ekspertlərindən ibarət işçi qrupu
tərəfindən hazırlanmış diploma
əlavənin modeli əsasında ali təhsil haqqında
diploma əlavənin nümunəsi hazırlandı və
respublikanın ali təhsil müəssisələrində
tətbiq edilməkdədir. Bu əlavənin
tətbiqində məqsəd Avropa ölkələrində
diplomların qarşılıqlı tanınması
ilə bağlı yaranmış problemləri aradan qaldırmaq,
ixtisas dərəcələrinin beynəlxalq tanınmasında
şəffaflığı təmin etmək, məzunların
akademik və əmək bazarında mobilliyinin
səviyyəsini artırmaq, diplomların xaricdə tanınmasına
şərait yaratmaqdan ibarət olmuşdur. Eyni zamanda "Azərbaycan Respublikasının
ali təhsil müəssisələrinin Avropa ali təhsil
məkanına inteqrasiyası ilə bağlı bəzi
tədbirlər haqqında" ölkə Prezidentinin 2008-ci
il 31 yanvar tarixli sərəncamının icrası
istiqamətində Təhsil Nazirliyi yeni klassifikatorun hazırlanması
üzərində iş aparırdı. Bu sənədin hazırlanması
üçün nazirlikdə xüsusi işçi qrupu yaradılmış,
beynəlxalq təcrübə öyrənilmiş, UNESCO və
digər beynəlxalq qurumların qəbul etdiyi
sənədlərə uyğun yeni siyahı hazırlanmış,
bütün ali məktəblərdə və nazirlikdə geniş
müzakirələrdən sonra hökumətə təqdim
edilmişdi. Nazirlər Kabinetinin 12 yanvar 2009-cu il tarixli 8 nömrəli
qərarı ilə "Ali təhsilin bakalavr pilləsi
ixtisaslarının (proqramların) yeni siyahısı"
təsdiq edilmişdir. Yeni ixtisas siyahısının hazırlanması
zərurəti bir sıra səbəblərlə bağlı
idi. İlk növbədə, qeyd edilməlidir ki,
əvvəlki klassifikatorda 515 ixtisas var idi ki, onların da
təxminən 386-sı üzrə kadr hazırlığı
həyata keçirilirdi. Bu sayda ixtisasların mövcudluğu
şəraitində, nazirlik tərəfindən görülən
tədbirlərə baxmayaraq, bakalavr pilləsində genişprofilli
mütəxəssis hazırlığına nail olmaq mümkün
olmurdu, bir çox hallarda tətbiq sahələri üzrə dar
çərçivəli mütəxəssis hazırlığı
həyata keçirilirdi. Bu da həm bakalavr hazırlığı
qarşısına qoyulan genişprofilli mütəxəssis
hazırlığı vəzifəsinin reallaşdırılmasına
imkan vermirdi, həm də məzunların əmək bazarının
sürətlə dəyişən tələbatına uyğun
gəlməməsinə səbəb olurdu. Daha bir səbəb onunla bağlı idi ki,
ali məktəblərimizdə verilən bir sıra
ixtisaslar beynəlxalq aləmdə tanınmırdı.
Universitetlərimizdə kadr hazırlığı aparılan
beynəlxalq hüquq, beynəlxalq iqtisadi münasibətlər,
qiymətin əmələ gəlməsi, gömrük ekspertizası,
beynəlxalq jurnalistika və sair bu kimi ixtisaslar dünyada
qəbul olunmur. Hökumət tərəfindən təsdiq
edilmiş yeni siyahı Azərbaycan ali təhsilinin Avropa
təhsil məkanına inteqrasiyası istiqamətində
atılmış mühüm addımlardan biridir. Eyni zamanda bu
sənədin qəbul olunması Boloniya
Bəyannaməsinin tələblərinə də uyğundur.
Avropa məkanına inteqrasiyanı və
məzunlarımızın
rəqabətqabiliyyətliliyini təmin etmək
məqsədilə Beynəlxalq Təsnifat Strukturuna müvafiq
olaraq təsdiq olunmuş yeni siyahıda ixtisas qrupları
üzrə 149 ixtisas saxlanılmışdır. Belə ki,
təhsil ixtisasları qrupu üzrə 21, humanitar və sosial
ixtisaslar qrupu üzrə 15, mədəniyyət və
incəsənət ixtisasları qrupu üzrə 21,
iqtisadiyyat və idarəetmə ixtisasları qrupu üzrə
11, təbiət ixtisasları qrupu üzrə 10, texniki və
texnoloji ixtisaslar qrupu üzrə 49, kənd təsərrüfatı
ixtisasları qrupu üzrə 9, səhiyyə, rifah və
xidmət ixtisasları qrupu üzrə 13 ixtisas müəyyənləşdirilmişdir.
Lakin ixtisasların belə azaldılması
heç də ixtisaslar üzrə bakalavr hazırlığının
ixtisarı kimi qəbul olunmamalıdır, çünki yeni
klassifikatorda ixtisasların mexaniki ixtisarı deyil, onların
kifayət qədər qruplaşdırılması aparılmışdır.
Beləliklə, bu klassifikatora uyğun olaraq, ali
təhsilin bakalavr pilləsinin tələb etdiyi kimi, daha
genişprofilli mütəxəssis hazırlığı
həyata keçiriləcək. Eyni zamanda əvvəlki
illərlə müqayisədə bakalavr pilləsinə
tələbə qəbulu planının azaldılması
da planlaşdırılmır. Bununla yanaşı, yeni ixtisas siyahısının
təsdiq olunması ali məktəblər qarşısında
bir sıra ciddi vəzifələr də qoymuşdur.
Belə ki, kadr hazırlığı sistemində müvafiq
dəyişikliklərin aparılması, yeni standartların
hazırlanması, kafedraların sayının optimallaşdırılması,
bəzi fakültələrin birləşdirilməsi, bağlanması,
ali məktəblərin strukturunun və idarəetmənin
təkmilləşdirilməsi istiqamətində sistemli iş
aparılmalıdır. İxtisas siyahısının təsdiqi
ilə bağlı ayrı-ayrı ixtisaslar üzrə yeni dövlət
təhsil standartlarının hazırlanması
zərurəti meydana çıxdı. Bununla bağlı ilk
addım olaraq nazirlikdə mütəxəssislərin iştirakı
ilə ixtisas (proqram) üzrə bakalavr hazırlığının
məzmununa və səviyyəsinə qoyulan məcburi
minimum tələbləri müəyyənləşdirən
dövlət təhsil standartının strukturunun layihəsi
hazırlanaraq müzakirə üçün ali
məktəblərə göndərildi. Ali
məktəblərin təklifi əsasında həmin
struktur nazirliyin müvafiq əmri ilə təsdiq edildi. Yeni
struktur əvvəlkindən fərqli olaraq üç blokdan
(humanitar, peşə hazırlığı və xüsusi
fənlər) ibarətdir. Həmin strukturda seçmə
fənlərin çəkisi xeyli artırılmışdır.
Belə ki, əvvəlki strukturda onların çəkisi 15,7
faiz idisə, yeni strukturda 27 faiz təşkil etmişdir. Bununla yanaşı, ali təhsilin bakalavr
pilləsi ixtisaslarının (proqramlarının) siyahısına
müvafiq olaraq ayrı-ayrı ixtisas qrupları üzrə
nazirliyin müvafiq əmrilə işçi qrupları yaradıldı.
İşçi qrupları qarşısında vəzifə
qoyuldu ki, növbəti tədris ilinin
əvvəlinədək yeni struktura uyğun standartlar hazırlasınlar.
Onu da qeyd etmək lazımdır ki, yeni standartlar kredit
sisteminə uyğunlaşdırılmış formada hazırlanacaq.
Beləliklə, son illərdə ölkəmizdə
ali məktəblərin maddi-texniki və tədris bazasının
möhkəmləndirilməsi və genişləndirilməsi,
müasir avadanlıqlarla təminatı sahəsində ciddi
addımlar atılmış, təhsildə müasir
texnologiyaların təitbiqi üçün şərait yaxşılaşmış,
Avropa ali təhsil məkanına inteqrasiya
məqsədilə Boloniya prosesinə qoşulmaq
istiqamətində müəyyən tədbirlər həyata
keçirilmiş, təhsilin keyfiyyətinə nəzarətin
yeni mexanizmlərinin tətbiqinə başlanılmış,
müasir tələblər baxımından normativ-hüquqi baza
formalaşmışdır, dövlət başçısının
qərarı ilə ali məktəb işçilərinin
əməkhaqqı hissolunacaq dərəcədə artırılmışdır.
İndi hər şey, necə deyərlər, özümüzdən,
ali məktəb rəhbərlərindən, fakültə
dekanlarından, kafedra müdirlərindən və ali
məktəblərdə çalışan müəllimlərdən
asılıdır. Bütün bunlarla yanaşı, ölkənin ali
təhsil sistemində mövcud olan problemlər
nəzərdə tutulan tədbirlərin sistemli şəkildə
həyata keçirilməsinə, kadr hazırlığı
keyfiyyətinin yüksəldilməsinə mane olur. Hesab edirik
ki, bu problem aradan qaldırılmadan ali təhsildə
əsaslı keyfiyyət dəyişikliklərinə nail
olmaq qeyri-mümkündür. İndi isə həmin problemlər
barədə. Məlumat və təhlil üçün bildirim ki,
hazırda respublikamızda 49 ali təhsil müəssisəsi
(34 dövlət, 15 qeyri-dövlət) fəaliyyət göstərir.
Ali məktəblərin bakalavr pilləsində 128626,
magistratura pilləsində isə 6169 tələbə
təhsil alır. Dövlət ali təhsil müəssisələrində
(xüsusi təyinatlı ali məktəblər istisna olmaqla)
11566 nəfər professor-müəllim heyəti çalışır.
Onlardan 1148 nəfəri elmlər doktoru, professor, 5243
nəfəri isə elmlər namizədi, dosentdir. Universitetlərdə kadr tərkibinin
təhlili göstərir ki, bir sıra hallarda ştatda olan
və əvəzçiliklə cəlb olunan müəllimlərin
nisbətində uyğunsuzluqlar mövcuddur. Belə ki, hazırda
ümumilikdə ali məktəblərə əvəzçiliklə
cəlb edilənlər 20 faiz təşkil edir. Bəzi ali
məktəblərdə isə bu göstərici daha yüksəkdir.
Məsələn, Azərbaycan Dəniz Akademiyasında
əvəzçi müəllimlər 63,2, Bakı Slavyan
Universitetində 50,9, Azərbaycan Dövlət İdarəçilik
Akademiyasında 50, Azərbaycan Milli Konservatoriyasında
48,9, Azərbaycan Dövlət Aqrar Universitetində 32,6 faiz
təşkil edir. Cədvəldən göründüyü kimi, bəzi
ali məktəblərdə əvəzçiliklə işləyən
müəllimlərlə yanaşı, saathesabı işləyən
müəllimlərin sayı da çoxdur. Bu da şübhəsiz
ki, təhsilin keyfiyyətinə mənfi təsir edən
amillərdəndir. Məsələn, Azərbaycan Dövlət
Pedaqoji Universitetində tam ştatda olan müəllimlərin
sayı 552 olduğu halda, saathesabı ilə işləyən
müəllimlərin sayı 382, Azərbaycan Dövlət İqtisad
Universitetində isə bu rəqəmlər müvafiq olaraq
864 və 308-dir. Bir neçə il bundan əvvəl yaranmış
Azərbaycan Turizm İnstitutunda ştatda 46 nəfər
olduğu halda, saathesabı ilə işləyənlərin
sayı 96-dır. Cədvəldən o da aydın görünür ki,
26 dövlət universitetində çalışan professor-müəllim
heyətinin ümumi sayı 11333 olduğu halda, rəhbər,
inzibati təsərrüfat, tədris-köməkçi heyətin
sayı 12350 nəfər təşkil edir. Əlbəttə,
acınacaqlı vəziyyətdir. Növbəti cədvəldən göründüyü
kimi, ali məktəblərin strukturunda 140 fakültə, 823
kafedra, 100-dən çox elmi-tədqiqat laboratoriyası və
4 elmi-tədqiqat institutu, 17 müxtəlif istiqamətli
elmi-tədqiqat qurumları fəaliyyət göstərir. Bu sahədə aparılan təhlillər göstərir
ki, ali məktəblərin idarəetmə strukturu müasir
tələblərə tam cavab vermir, mövcud
əsasnamənin tələbləri gözlənilmədən
bir çox hallarda əsassız olaraq kiçik fakültələr
və kafedralar yaradılıb ki, bu da maliyyə resurslarının
qeyri-səmərəli istifadəsinə və
əlbəttə, təhsilin keyfiyyətinin aşağı
düşməsinə gətirib çıxarır. Buna misal
olaraq Bakı Dövlət Universitetinin jurnalistika, kitabxanaçılıq-informasiya,
Azərbaycan Dillər Universitetinin alman dili, fransız dili,
Bakı Musiqi Akademiyasının tarix-nəzəriyyə,
Gəncə Dövlət Universitetinin filologiya, Azərbaycan
Milli Konservatoriyasının tarix nəzəriyyəsi-ifaçılıq,
Azərbaycan Dövlət İdarəçilik Akademiyasının
inzibati idarəetmə, Azərbaycan Rəssamlıq
Akademiyasının təsviri sənət, sənətşünaslıq
və sair fakültələrini göstərmək olar. Yeri
gəlmişkən onu da qeyd edim ki, yaxın günlərdə
Almaniyada Axen Universiteti ilə tanış olarkən
məlumat verdilər ki, 40 minə yaxın
tələbəsi olan bu universitetin cəmi 10 fakültəsi
vardır. Daha bir problem dərs yükü ilə bağlıdır.
Əgər ayrı-ayrı universitetlər üzrə passiv
(auditoriyadankənar) dərslərə ayrılan saatların
miqdarı ümumi dərs yükünün 28-30%-ini təşkil
edirsə, universitetlərin bəzi kafedraları üzrə
bu göstəricilər 40-50 faizdir. Məsələn, BDU-nun
diferensial və inteqral tənliklər, torpaqşünaslıq,
ADNA-nın neft yataqlarının işlənməsi və
istismarı, rus dili, AzTU-nun nəzəri mexanika, materiallar
müqaviməti, AMİU-nin dəmir-beton və daş
konstruksiyası, metal, ağac və plastik kütlə
konstruksiyaları və sair kimi kafedralarda belə hallar mövcuddur.
Təsəvvür edin ki, müəllimin illik dərs yükü 450
saatdırsa, onun gündəlik dərs yükü 3 saat təşkil
edir, aktiv saatı isə bir-iki saat intervalındadır.
Əgər müəllim universitetdəki vaxtının qalan
hissəsini elmi-tədqiqat işlərinə, tədris
vəsaitlərinin hazırlanmasına,
tələbələrlə sərbəst ünsiyyətə
sərf etsəydi, bu hal normal sayıla bilərdi. Əslində
isə vəziyyət tam fərqlidir. Təhlil göstərir
ki, əksər hallarda müəllimlər auditoriyada
dərsini deməklə öz vəzifəsini yerinə
yetirmiş hesab edirlər. Qeyd olunanlar onu göstərir ki,
bir çox hallarda müəllimlərin fəaliyyətinin
əsas hissəsi auditoriyadan kənardır, bu da onlara eyni
zamanda bir neçə təhsil müəssisələrində işləməyə
şərait yaradır. Təbii ki, belə bir
vəziyyətdə heç bir keyfiyyətdən söhbət
gedə bilməz. Böyük həcmdə passiv
(auditoriyadankənar) dərs yükünün yaranmasının
səbəblərindən biri də müəllimlərin müvafiq
normadan artıq bakalavr buraxılış işlərinə,
magistrant, aspirant və dissertantlara rəhbərlik
etməsidir. (Ardı var) Misir MƏRDANOV, Azərbaycan Respublikasının təhsil naziri, fizika-riyaziyyat elmləri doktoru, professor
|